اثر تزریق سیستمیک dbcamp بر پاسخ مهاجرتی سلول های بنیادی عصبی در مدل eae بیماری ام اس

زمینه و هدف: افزایش مشارکت سلول های بنیادی عصبی در ترمیم اندوژن آسیب های میلینی یکی از مهم ترین استراتژی ها برای درمان های نوین بیماری ام اس است. افزایش camp با فعال کردن pka و همچنین مستقل از آن، ظرفیت ترمیمی مغز را افزایش می دهد. در مطالعه حاضر، اثر تزریق داخل صفاقی آنالوگ فعال آن (dbcamp) بر مهاجرت سلول های بنیادی عصبی در مدل eae بیماری ام اس بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی برای القای eae، gµ300 mog با complete freunds adjuvant) cfa) مخلوط و به صورت زیر جلدی به 33 موش تزریق شد. همزمان با تزریق اول و 48 ساعت بعد از آن، سم سیاه سرفه ( pt:pertusis toxin) به صورت i.p. تزریق شد. موش های گروه کنترل فقط cfa و pt را دریافت کردند. گروهی از موش های القا شده dbcamp را با دوز mg/kg 10 از روز 9 تا 14 یا 9 تا 21 به طور داخل صفاقی دریافت کردند. علائم کلینیکی روزانه بررسی شدند. از روش ایمونوهیستوشیمی و شاخص مولکولی نستین برای شناسایی سلول های بنیادی عصبی استفاده شد. تعداد سلول های nestin+ در برش های ساجیتال نواحی اطراف بطن جانبی (svz) و پیاز بویایی (ob) شمارش شد. آنالیز داده های آماری با استفاده از graphpad prism version 5 انجام گرفت. برای مقایسه علائم کلینیکی بین گروه های eae و تیمار شده با dbcamp از آزمون تی غیر زوجی استفاده شد، همچنین برای مقایسه آماری تعداد سلول های nestin+ از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و پس آزمون توکی استفاده شد. یافته ها: القای eae باعث ایجاد علایم کلینیکی، فلجی دم و پاهای عقب شد. dbcamp باعث کاهش شدت و علائم eae شد. بیشترین درجه بیماری در گروهی که پس از القا، dbcamp دریافت کرده بودند 13/0±66/0 و در گروه کنترل 2/0±5/2 در روز 21 بعد از القا بود (n=6). با القا eae تعداد سلول های nestin+ در ناحیه svz تغییر معناداری نکرد اما در پیاز بویایی افزایش یافت. با پیشرفت بیماری در گروه eae در روز 21 بعد از القا، تعداد این سلول ها در بطن جانبی کاهش جزیی یافت (20/1±66/5) و افزایشی در تعداد این سلول ها در گروه eae که از روز 9 تا 21 بعد از القا، dbcamp دریافت کرده بودند دیده شد (3/2±9). با یشرفت بیماری در روز 21 بعد از القا، تعداد این سلول ها در پیاز بویایی افزایش یافت (04/2±5/19) و تفاوت این گروه با گروه کنترل معنادار شد (n=3). وقتی dbcamp از روز 9 تا 21 تزریق شد، افزایش بارزی در تعداد سلول های nestin+ مشاهده شد (73/2±40) که این تغییر در مقایسه با گروه کنترل و گروه eae 21 معنادار بود (n=3). نتیجه گیری: dbcamp با افزایش تعداد سلول های بنیادی عصبی و القای مهاجرت بیشتر آن ها از svz بطن های جانبی به پیاز بوبایی و نواحی آسیب باعث تسریع فرایند ترمیم میلین شده و علائم بیماری را کاهش می دهد.